Najnowsze prace:

Poezja

	Edmund Muscar Czynszak
	PROFIL O autorze Przyjaciele (32) Książki (6) Poezja (546) Proza (18) Fotografia (20) Grafika (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Edmund Muscar Czynszak, 11 września 2011

zagubienie

idę do ciebie
a los swoje puzzle układa
szukam cię nocą
talizman z gwiazd na szyje zakładam
idę do ciebie
po dźwiękach twego głosu
szukam cię wszędzie

a ciebie nie ma
myśli zaplątana w amoku

liczba komentarzy: 0 | szczegóły

Edmund Muscar Czynszak, 10 września 2011

To ktoś, kogo wielu
Nie napotyka na swej drodze przez całe życie
Zapełnia niezapełniony szereg
Jeden z, wielu jaki przetrwał
Burzę mojego nieokiełznanego charakteru
Milczący świadek mych klęsk i zwycięstw
Zawsze ten sam pochylony, lecz nie nieugięty
Przeflancowany przez los z południa na północ
Okiełznany kolejną miłością
Przechodzi tą samą wodę
Do której dwa razy się nie wchodzi
Wiecznie zanurzony w swojej nowej pasji
Swym nowym naturalnym środowisku, działce
Ze zwartym szeregiem wciąż nowych pomysłów na życie
Głową wiecznie nieosłoniętą przed chłostą natury
I choć nasze wspólne wieczory przy piwie
Przechodzą do lamusa wspomnień
Smak tamtych dni pozostanie na moich wargach
A my już nieco inni czasem, zwietrzałych spojrzeniach
Przemykamy już częściej obok siebie niż razem
To wciąż związani tym samym węzłem
Starej nieprzedawnionej przyjaźni

Prawda panie kolego?

liczba komentarzy: 0 | szczegóły

Edmund Muscar Czynszak, 9 września 2011

W pierwszą rocznicę

Za oknami zmierzchało lato
z zarośli nieśmiało wynurzały się nawłocie
krzewy winogrona zaczynały ociekać żółcią
ty zawsze rozmowna milczałaś
leżąc z dogasającym spojrzeniem
długimi głębokimi oddechami odliczałaś ostatnie minuty
wilgotnym wacikiem nasączałem twe suche usta
moje oczy naciągały podskórnym strumieniem łez
twoje ciało traciło resztki ciepłego dotyku
w pokoju obok spiker podawał prognozę
na jutro, którego już nie będzie
a ty odchodziłaś w stronę, gdzie było ci po drodze
pozostając cały czas na odległość spojrzenia
gasłaś jak światła na scenie po skończonej sztuce
czy ja ci mówiłem, że cię kocham?
ty wiedziałaś prawda, że wiedziałaś?
trwałem jak halabardnik na straży spokojnego zachodu
zbroczony bólem, którego jeszcze nie czułem
sierota pozostawiony w szczerym polu życia
gdzie prawda droczy się z fałszem dobro ze złem
pamiętam jak jeszcze nie dawno
przychodziłaś do mojej kołyski dotykając mnie głosem
później ja niepocieszony, pocieszałem ciebie
dzisiaj każde z nas poszło swoją drogą
lecz przyjdzie dzień, kiedy do ciebie dołączę
jak dzień do budzącej się nocy

liczba komentarzy: 6 | szczegóły

Edmund Muscar Czynszak, 4 września 2011

Zwrotka

krótka jak oddech
kropla w morzu kratek
czasem jest jak oszczep
to znów wonnym kwiatem
zagubiona w treści
opleciona słowem
nieraz nas wzruszy
to znów nic nie powie

liczba komentarzy: 2 | szczegóły

Edmund Muscar Czynszak, 3 września 2011

autopenetracja

przychodzę do siebie z nadzieją
odkrycia świata własnych wartości
niczym Kolumb przedzieram się
przez zakamarki kory mózgowej
umysł przesiąknięty wspomnieniami
pierwszego kosza otrzymanego
niby przypadkiem od ukochanej kobiety
pierwszą klęską poniesioną
między czasem granicznej przygody
a ślubowaniem popełnionym w afekcie
związek zawarty okazuje się trwałym związkiem
pisany cienką linią jak pajęcza nić istnienia
liczne przegrane czasem zwycięskie potyczki
nie niszczą wątłego kręgosłupa
z łaknieniem w oku spoglądam
na życie przeciekające w milczeniu
pogubiony i pozbierany idę dalej
czy to nadal ja korzący się przed losem
czy to wciąż ja zawieszony między północą a południem
ten sam niepewny swoich racji
ja z ciężarem absurdów niepokonany lecz zagubiony
brnę w pokorze do miejsca przeznaczenia
z bagażem marzeń
nie ustraszony donkiszot własnej sztuki
dokonujący swojej autolustracji

liczba komentarzy: 1 | szczegóły

Edmund Muscar Czynszak, 28 sierpnia 2011

Zagmatwane uczucie

zagubiłem
się w tobie dziewczyno
przy twym głosie
tracę spokój myśli
kiedy w nocy czytam
z twego oddech
nawet księżyc zaczyna śnić


zagubiłem się w tobie kobieto
gdy telefon twój milczy
świat mój traci swą równowagę
a kiedy znajoma nutka w nim zabrzmi
nawet oset na trawniku wygląda jak anioł

zagubiłem się w tobie zielonooka
o rumiankowym spojrzeniu
zanurzam się w oczach pogodnych
kiedy jesteś brata się ziemia z niebem

lecz ja pozostaje uwięzi
skrywam złamane serce
jestem z tobą lecz bez ciebie
a to już nie to samo
zagubiony we własnej udręce

liczba komentarzy: 1 | szczegóły

Edmund Muscar Czynszak, 27 sierpnia 2011

Próżnia

zły los jak granat
w strzępy zamienił moje plany
to miał być dzień jedyny
spędzony tylko z tobą
pozostały tylko skrawki rozmów
ocean pustych minut
na sercu pusta plama

czy jutro będziemy tacy sami?

liczba komentarzy: 1 | szczegóły

Edmund Muscar Czynszak, 26 sierpnia 2011

Niespełniony

wciąż nie potrafię
udźwignąć swoich marzeń
dłońmi dotknąć słońca
w myślach wzniecić nadzieję
a już dzień się kończy
bliżej mi do nieba
dalej do spełnienia

lecz wciąż mam pragnienie

liczba komentarzy: 1 | szczegóły

Edmund Muscar Czynszak, 21 sierpnia 2011

Pozostawione zdanie

jasna bryza światła
cień pozostawia
szara plama pozbawiona kontrastu
rozmywa się
na szorstkiej płaszczyźnie chodnika

jestem a jakoby mnie nie było
dodaje słowo
by w ciało się przemieniło

a wyssane z duszy zdanie
w testamencie pozostawię
trochę się ucząc
trochę się bawiąc

liczba komentarzy: 1 | szczegóły

Edmund Muscar Czynszak, 20 sierpnia 2011

Prośba

Kochajcie mnie czasami
choć często jestem daleko
zabłąkany w marzeniach
przechadzam się weny ścieżką
czasem prześwituje wspomnieniem
w słowie pozostaje jak echo.

Stado dzikich gołębi
placem się przechadza
podążasz nieraz za mną
choć w myślach cię zdradzam
w zaułkach ciszy się chowam
zdania w snopy wiążę
w kolejnej prozie je skrywam.

Kochajcie mnie czasami
bo miłości mi trzeba
aby z uprzęży losu się wyzwolić
głową dotknąć skrawków nieba.