Rita Suszek


scena z nieistniejącego filmu


Istnieją czynności, które ułatwiają demonstrowanie negatywnych emocji. Właśnie wykonywała jedną z nich. Sztukę agresywnego mycia zębów miała opanowaną do perfekcji - wszyscy się w końcu łamali.
 
 - No to co ci właściwie jest? – spytał, krążąc nerwowo po pokoju. Miętosił w dłoniach „Neurotyczną osobowość naszych czasów”.
 
Odczekała chwilę, żeby precyzyjnie splunąć.
 
 - Nic – odrzekła z pianą na ustach. – A dlaczegóżby miało mi coś być? – dodała świadomie i z wysiłkiem rozwierając zaciśnięte szczęki.
 
 - Wydajesz się… zła? – niepewność załamała mu głos. Spojrzał bezradnie na książkę, jakby miała udzielić mu jakichś odpowiedzi. Nic z tego.
 
- Dajże spokój – odparła niewyraźnie, wciąż ścierając  szczoteczkę do gołego plastiku. Nacisk i prędkość zamieniły zalecane przez dentystów ruchy okrężne w posuwiste. – Przecież powiedziałabym ci, gdyby coś się stało. Możemy rozmawiać o wszystkim, prawda, kochanie?
Wyszczerzyła białe kły. Nie był to uśmiech, raczej deklaracja morderczych intencji. Wzięła pilnik z półeczki przy lustrze i, patrząc sobie prosto w oczy, zaczęła piłować paznokcie. 
 
6.12.7.



https://truml.com


print