Roman


za pamięcią


w pamięci mej pozostajesz piękną
zanurzoną w myśli zawoalowane tęsknotą
i nie patrz kiedy płaczę naiwny
roniąc łzy rozbite o twoją twardość

strome stawiasz falochrony dla uczuć
 by spienione spłynęły za falą
nie odbierzesz mi reszty złudzeń
jakby wciąż ich było za mało

pod osłoną skręconą w ślepy zaułek
w pogoni za resztą nadziei cienia
rozciągasz na przekór opalone ciało
do słońca i oczu moich zwodzenia



https://truml.com


print