Marek Gajowniczek
Z wiatrem historii
Niezapomniane, nieopłakane,
Kochane moje wspomnienie
W kilka głębokich westchmień ubrane,
W uśmiechów blaski i cienie,
.
Powracać umie z głębiny duszy.
Wierci się ciągle w człowieku.
Chwilką radości potrafi wzruszyć...
A to już ponad pół wieku.
.
Szuka podobieństw w mijanych twarzach.
Zagląda w oczy przeszłości.
Czy taka pamięć się jeszcze zdarza
W wierszach o pierwszej miłości?
.
O nic nie pytaj! Dotykaj, czytaj,
Gdy ważą się ludzkie losy,
A wojny zamieć rozrzuca pamięć,
Jak twoje na wietrze włosy.
https://truml.com