Istar


nie będziemy szczęśliwi


na końcu każdej sztuki następuje moment ciszy.
ten, w którym czekamy na oklaski. chwila, w której
większość schodzi ze sceny, dla nas jest ciągłym
trwaniem w roli. tak spełniamy twoją opowieść,
bo nasza jest nie do spełnienia. trwa, lecz kiedy nie
przetrwa, tylko tu będziemy.
wracać albo próbować zapomnieć.
mamy jedynie bagaż podręczny.
w nim kilka wierszy, czułostek. nic wielkiego.

zbieram się na odwagę otworzyć, ale co z tego,
kiedy ty mokniesz, stojąc za drzwiami
w zupełnie innym mieście.

w końcu zejdziemy ze sceny, z pewnością,
że zbliżył nas tylko koniec.



https://truml.com


print