Paweł Szkołut


Sahara


wydmy Wielkiego Ergu
po horyzont
niczym
fale
żółtego oceanu

ziarnka piasku
mieszczące się
w liniach papilarnych dłoni

słońce i lazur nieba
– niemal doskonała cisza
smagana wiatrem

karawany wielbłądów w oddali
i monotonne odgłosy
muzyki Tuaregów

wszędzie –
poczucie samotności
wobec
tajemnicy
Wszechświata


II 1998



https://truml.com


print