jeśli tylko


cmentarz wolski


chciałoby się usiąść ramię w ramię
pogadać powspominać
poratować się ciepłem dłoni i policzków
stoimy rozdzieleni podwójnymi barierami
smutku i strachu
tak zupełnie jej nie potrzebni
ze swoim życiem



https://truml.com


print