Bazyliszek
jemu van było
tak gwieździste niebo maluje
nam wspomnienia i przyszłości
nikt nie pyta o biel
ukrytą w chińskiej porcelanie
czy smutek w twoim błękicie
jakbyś rozlał wszystkie farby
aż po dalekie horyzonty
lecz jak z nich stworzyć słowa
których nikt nie słucha
szeptane w cieniu amsterdamskich kanałów
lecz te ponadziemskie kolory
gdy wstyd chowałeś wśród słoneczników
ucho to tylko legenda
wymyślona samotnością
bo wiesz gwieździste niebo
twym pędzlem malowane
a czy oni otwierają oczy
na twe piękno nie wiem
to tak jakbym wsiadł w nie ten tramwaj
marząc o tamtym przystanku
https://truml.com