Sztelak Marcin

Koniec poezji

Krańcuj, bracie – powiedział Adam. Przyczajony
w stercie śmieci, które ktoś, nierozważnie,
nazwał Rajem.
 
Wcześniej trwożliwie rozejrzał się wokół,
za Ewą.
Żebro, cholera jasna.

https://truml.com

print