Roberto Szymański
Jedyny
Kupiłem swą niezależność
Ceną wziętą paranoicznie
Wyrwaną z serca własnego
Podążam jak gdyby nie było przeszłości
Kształtuje kamienie milowe myślą przyszłości
Należę do nieskazitelnie brudnej mniejszości
Karą będzie strach śmierci
Z dzieciństwa niezapomniany
Jakże żałośnie odganiany
Lecz już niedługo stanę na nogach
Kroplą świadomości zroszony
Nie będę do życia proszony
Samotnie rozstrzygnę siebie
Skroję swe włosy na miarę Samsona
I zburzę świątynię ręką ludzką zbudowaną
Spokój mój będzie tylko moim
Wiara moja podąży do mego wnętrza
Bez żadnego ze wspomagaczy
Wtedy na wzgórzu stanę
Okraszony deszczem
I powiem: Ja jestem Jedyny z pośród swych.
https://truml.com