Teresa Tomys


Koło niedosytu





 
pochlebco sięgasz po oddech
niesyta
wikłam się w twoim wzroku
 
między nami obce cienie
kłują jak w oku ziarenka
lęk sięga krtani
 
uwierzyć na przekór
dni zapełnić słowem
dotrzeć gdzie wolna przestrzeń
 
chociaż trawiona zwątpieniem
by zobaczyć co dalej
zostawiam otwarte drzwi…
 



https://truml.com


print