abraKagat


bo



 

 

bo gdyby tak

zamilknąć

na nowo spojrzeć przed

wyrzucić z pamięci potargane strzępy wspomnień

uczucia wzniosłe

i te pospolite

i gdyby zgasić

światło wszelkiej przeszłości

a nad drogą w dal

rozświetlić choćby mały płomyk świecy

z nadzieją

na jutro dobre a może i naj...

a gdyby jeszcze

otulić się

twoim spojrzeniem

I poczuć

na swojej dłoni twoje palce.

to już nie trzeba więcej



https://truml.com


print