Monika Joanna
Pierwsze i ostatnie*
jest taki świt
w akwamarynowej sukience
zdobywam szczyt
uwiodłam spojrzeniem
aż skaleczył się różami
pozwoliłam przejść
granicę znaczoną linią obojczyków
niewidzialną stronę pragnień
aż w satynowych falach
łzy morza zebrane na nitkę
rozerwał
poturlały się w nocną ciszę
później z uśmiechem
zapinając haftki
cześć
my się nie znamy
* współpraca z Konradem
https://truml.com