Latest items:
Poetry
|
| Kazimierz Sakowicz |
| PROFILE About me Friends (6) Collections Poetry (989) Photography (427) Graphics (28) Postcards (2) | |
Kazimierz Sakowicz, 13 april 2013
o szczęściu
oto jestem błędem wielu analiz i doświadczeń
wielokrotnością niepewności i fałszywych założeń
że sam mogę wszystko z innymi jeszcze więcej
a przecież oderwany z drzewa życia istnieję
w ciągłej walce pomiędzy własną a innych potrzebą
posiadania szczęścia dla siebie
oto jestem błędem wielu równań z wieloma niewiadomymi
wpisanymi w życie takich samych jak ja błędnych przeświadczeń
że Bóg jest miłością oderwaną od rzeczywistości
a przecież każdy wiersz ma pewną myśl jak człowiek
zapisany w układzie wielu zależności istnieje
aby szczęście roznościć sobą
2013-04-13
Kazimierz Sakowicz, 3 may 2013
na obrzeżach przejrzystości
zapatrzeni w siebie
w lustrach wielu rozmazanych odbiciach
niewiele rozumiemy z wyrwanych doświadczeń
częściowo podlegając strukturze kłamstwa
częściowo widząc cudze odbicia
w tych samych zamazanych lustrach
próbujemy zapisać wierszem
to co w nas zamieszczone światłem
nieświadomie budząc z letargu
małe drobiny ukrywanego dobra
by choć na chwilę poczuć szczęście
wbrew temu co głoszą malkontenci cienia
ciemność jest zawsze na obrzeżach przejrzystości
2013-05-03
Kazimierz Sakowicz, 3 may 2013
zachłanność na życie
z wiekiem rośnie zachłanność na życie
z każdym dniem przybywa spraw do załatwienia
twarze dawno nie oglądane dopominają się spotkania
zapomniane wiersze wracają po latach natchnieniem
właśnie wtedy gdy serce odmawia chęci współpracy
kurczą się mięśnie zanika wigor
lecz rośnie wciąż ta zachłanność na życie
z wiekiem gdy cień coraz mniejszy
mniej pozostawia złudzeń
niepewność ostatnich spojrzeń wybudza obawy
co będzie z nami gdy po nas zostanie krzyż drewniany
2013-05-03
Kazimierz Sakowicz, 8 june 2013
owoce
w tym wszystkim co nas otacza
zawłaszcza i upraszcza widzenie
pozbawia wolności do modlitwy milczenia
jedynie miłość do człowieka ma sens
inaczej głupota chorych relacji
oddzieli korzenie od źródła
zaprzepaści owoce pokoleń
2013-06-08
Kazimierz Sakowicz, 9 june 2013
nieskończoność dotyku
coraz bardziej odczuwam boleśniej
każde słowo wyprzedzające skutki
tego co za sobą niesie porywczość
wybuch zapracowanych emocji
nieskończoność dotyku ust i czekania
ma to do siebie że pozwala przetrwać
w tym co za sobą przyniesie oschłość
zawziętość nieprzebaczenia
pomiędzy ścianami wieloznaczności gestów
odkłada się istota niewypowiedzianych uczuć
z braku czasu z niemocy wyjścia z siebie
coraz bardziej odczuwam własną ograniczoność
2013-06-09
Kazimierz Sakowicz, 15 june 2013
w sobotni wieczór
w sobotni wieczór po tygodniu ciężkiej pracy
ukrywam się przed światem
budząc świt kilku godzin wyrwanych codzienności
aby oddzielić ziarna od plew uczuć i słów
z oddalenia widać szerzej jak wody zmierzają do morza
choć wszystko już było wciąż ta sama miłość zadziwia
jak się powoli kształtuje jak obnaża nałogi i zniechęcenia
jak ufnie patrzy w zmęczone oczy poezji
niesforne słowa wyprzedzające myśli budzą niepokój
czy myśl godna uwagi w dobrane frazy wyzwoli wiersz
wyrwie z najgłębszej tajemnicy spotkania z Bogiem
małą iskrę żarliwej miłości w ten sobotni wieczór
Kazimierz Sakowicz, 6 april 2013
życie w trumnie
leżąc w trumnie życie staje się płaskie
bez garbów oczekiwań i własnych planów
bez dziur upadków wiary w rzeczywistość świętą
i grzechów przeciw miłości człowieka
bez chorej pamięci co ciągle osądza zaprzeszłe
i wmawia że przyszłe bywa gorsze
życie w trumnie jest
tylko jeszcze nie wiadomo jakie
02.08.08
Kazimierz Sakowicz, 18 june 2013
zgrabnie zapisane
zgrabny napisał pan wiersz
tyle i aż tyle
a przecież na tych kilka wersów
które zgrabnie opowiedziały historię
składa się całe życie do chwili
gdy pierwszy wyraz wzbudził pragnienie
aby zapisać myśl godną miłości
do tej która ćwierć wieku jej spragniona
wtulona we mnie we mnie wpatrzona
zmęczona wielowątkowością emocji
przychodzi naga szukać pociechy
nieustannie oczekuje uśmiechu Boga
zgrabnie napisałeś Panie moje życie
tyle i aż tyle
2013-06-18
Kazimierz Sakowicz, 31 march 2013
jak kamień u drogi
smutna jest twoja poezja
a jaka ma być
rzucając kamieniem prawdy
w puste dzbany
jest tylko odgłosem
odbitym od ściany
z nią cisza jest milczeniem zadumy
bez niej staje się przemilczeniem
wiarą bez miłości co niczemu nie służy
miłością bez nadziei w drodze bez celu
nadzieją bez wiary w najmniejsze co przemienia
poezja jest jak kamień u drogi z wyrzutem
2013-03-31
Kazimierz Sakowicz, 26 april 2013
odrobina nieba
codziennie tak samo
wstajemy do pracy
zmęczeni wracamy
do siebie nawzajem
do dzieci i spraw banalnie prostych
czując jak ogień wypala odłogi
jak sny coraz krótsze
mają nas chronić od przypadków
codziennie starsi o słowa i gesty
patrzymy z wiarą na siebie
że jest w nas odrobina nieba
aby to wszystko przejść we dwoje
2013-04-26
Kazimierz Sakowicz, 22 june 2013
dziękczynienie
prawda nie istnieje
a jeśli coś jest prawdą mami nas
prawdziwa jest tylko miłość
która zapomina o sobie
nawet jeśli to niemożliwe
jest
drogocenną perłą którą warto oddać za nic
by zobaczyć zadziwienie
i uśmiech wdzięczności
tylko pokora uczy dziękczynienia
2013-06-22
Kazimierz Sakowicz, 15 april 2013
pod krzyżem
stoję pod krzyżem
ukradli ostatniego chrystusa
nie wystarczy na piwo
2013-04-15
Kazimierz Sakowicz, 22 november 2013
poezja
gdybym wiedział że poezja
odbierze mi spokój
ustawi w kącie widzenia inaczej
ślęczenia nocami nad każdym słowem
które można przecież zawsze odmienić
przez inny przypadek
gdybym wiedział ze słowo ma wyrażać
i być przyjacielem w porę lub nie
to powiem wam szczerze
zacząłbym wcześniej pisać wiersze
może bym szybciej uwierzył w siebie
27.05.08
Kazimierz Sakowicz, 2 november 2013
upadek
zazwyczaj z rozsądnie brzmiących zdań
niewiele wynika
gdy myśl przednia rzucona na wiecu
zostaje bękartem wiary
w prawdziwość wypowiedzi
rzeczywistość wpleciona w plany władzy
nad żoną krajem lub światem
ma zawsze to samo źródło
choć różną przestrzeń
od upadku aniołów nie oddziela ziaren od plew
istotą działań jest zawsze pragnienie
ta szczypta szczęścia po latach pęcznieje
nabiera rozmiarów niebotycznych
według własnego mniemania jedynych i słusznych
na pograniczu chały
zazwyczaj głupota chadza w parze z bezmyślnością
obie nakręcają tryby mini sukcesów
na miarę złudnych oczekiwań
lecz jedna w tym wszystkim myśl pocieszająca
im obie większe tym szybszy ich upadek
2011-10-19
Kazimierz Sakowicz, 1 november 2013
za oknem deszcz pozorności
kolejny dzień pada za oknem
w nieprzerwanym marszu narodowych spraw
coś nam dolega ktoś nadużył wolności
komuś zabrakło wyobraźni
z prostej sprawy tyle konsekwencji
brak prawa wzmaga poczucie bezsilności
nieudolność władzy zabija wspólnotę
choć i tak największa głupota
ma największe wzięcie
bez żadnej odpowiedzialności
a deszcz wciąż podnosi stan wody w rzekach
szkoda że dopiero po fakcie
podniesie stan niezadowolenia z pozorności działań
tyle w nas możliwości a tak mało zrozumienia
mechanizmów marketingu politycznego
2010-09-28
Kazimierz Sakowicz, 30 october 2013
w jednym celu
jeden dzień jak wieczność
a wieczność jak dzień
bez końca
tylko w jednym celu
aby kochać Boga w człowieku
2013-10-30
Kazimierz Sakowicz, 27 october 2013
milczenie Boga
właśnie wtedy gdy najbardziej potrzebny
gdy nadciąga nieoczekiwane
gdy nas okrąża jak lew pokusa działania
gdy mamy tak duże oczekiwania i potrzeby
milczy uparcie
cholera nas bierze
tyle można by zdziałać i pomóc
tyle dobra światu zafundować
a tu tylko cisza brzemienna w skutkach
gdy sen przeminie
i czas odpłynie nurtem rzeki
przychodzi rozwiązanie
inne od tego co wczoraj było tak ważne
niezrozumiałe
finezyjne jest to milczenie
2010-03-19
Kazimierz Sakowicz, 26 october 2013
prosta
miłość jest niebywale prosta
gdy się rozumie jak słaba bywa w nas wiara
gdy niedorzeczności różnych niuansów
mogą w nas zaorać życzliwość i poszanowanie
a każde słowo wypowiedziane w głupocie
pozwala budować ścianę obojętności
miłość jest naprawdę prosta
gdy się uczy pokorą oceniać człowieka
2013-10-26
Kazimierz Sakowicz, 25 october 2013
na zawsze
istnieje aby kochać
zakochany w człowieku
szuka w nim nadziei
że diabeł zawsze przegrywa
nawet jeśli uszczęśliwia na chwilę
kocha aby istnieć w nas
na zawsze
2009-11-13
Kazimierz Sakowicz, 24 october 2013
sumienie europy
my naród
którzy za wolność i prawdę
płacimy cenę największą
w małych rzeczach niewierni
żyjemy na zadupiu laickiej europy
oszukani i porzuceni przez lat czterdzieści
wciąż podzieleni i skłóceni diabelskim jadem
wierzymy w połowie z niewiarą
kochamy jakbyśmy nienawidzili
szukamy jak ślepcy tam gdzie wyrwa zupełna
a krzyż zdjęty ze ściany jak drzazga w oku przeszkadza
zmęczeni idziemy z historią niełatwych rozwiązań
budzić sumienie europy że trzeba było nowej ofiary
aby to nikłe światło ukryte pod korcem głupoty
wreszcie pomogło im prosić a nam przebaczyć
2010-04-14
Kazimierz Sakowicz, 24 october 2013
są pytania
nie ma pytań których Bogu stawiać nie należy
są tylko odpowiedzi których nie chcemy uznać
Królestwo nie z tego świata innej wymaga ofiary
raz danej wolności nie odbiera
aż do granic absurdu i śmierci
nie zostawia nas sierotami pośród narodów świata
nie ma skargi której nie wysłucha
w mądrości znajdzie właściwe rozwiązanie
cierpliwy aż po zmartwychwstanie
są pytania które Bogu należy wykrzyczeć
dopiero wtedy przyjdzie zrozumienie
że życie jest częścią nieba
2010-04-11
Kazimierz Sakowicz, 20 october 2013
o największej ludzkiej potrzebie
zdałeś egzamin z eudajmonologii
zaś poetykę oblałeś z kretesem
/z komentarza pod wierszem/
szczęśliwy poeta co marne pisze wiersze
przez życie idzie ze szczęściem
wiersze skrobie mizerne
o największej ludzkiej potrzebie
2009-06-30
Kazimierz Sakowicz, 12 october 2013
tak długo i uparcie
uparcie pcha za nią wózek
a ona z uporem stawia bezwładną nogę
czując jak głupia ręka nie chce jej słuchać
i tak już od dwudziestu lat codziennie
idą po prośbie do świętego Stanisława biskupa
aby wyprosił im łaskę dobrej śmierci
by mogli zasnąć razem
by nigdy nie czuli do siebie żalu
że tak długo i uparcie pchali swój wózek
2013-10-12
Kazimierz Sakowicz, 3 november 2013
bliskość
gdy jestem z tobą już wyciszony
a ty wypełniona mną
zaczynam rozumieć istotę oddania
gdy słów nie trzeba nie trzeba obrazów
jedynie dotyk ust
pieszczotliwe pytanie wargami
pozwala czuć ciepły oddech westchnienia
za Tym który staje się słowem
przestrzenią gdy ja przestaję widzieć siebie
a ty zapominasz o sobie
i choć żyjemy na obrzeżach poezji
w kręgu dziejących się spraw ważnych dla świata
ja wyciszony a ty wypełniona
czujemy bliskość istotną jedynie dla nas
2013-11-03
Kazimierz Sakowicz, 5 november 2013
z bólu rodzi się wiele pytań
z bólu rodzi się wiele pytań
jakby świat odkrywać trzeba w cierpieniu
w nienazwanym splocie słów i niewiary
że wschody i zachody mają praprzyczynę w stworzeniu
a człowiek jest sensem Bożej miłości
z bólu lewatywy i wyciętego wyrostka
przychodzi kilka chwil samotności
gdy samemu się stawia pytanie
jak długo jeszcze pisać się będzie ten wiersz
który nam dany aby go czytać codziennie i wspólnie
2012-01-25
Kazimierz Sakowicz, 21 november 2013
zasrany nasz los
tu w labiryncie słów bez pokrycia
gdzie można wszystko obiecać
bez żadnych konsekwencji
na przekór własnym poglądom
tak aby zadowolić partyjnych kolesi
żyje naród który wiele przetrzyma
ufny jak dziecko we własnej głupocie
wciąż kark za innych nadstawia
a potem sam chodzi i szuka
zagubionej pamięci
i taki nasz los zasrany
że łatwiej nam umierać za innych
niż własne porządkować podwórko
we wspólnocie odmiennych przekonań
14.11.07
Kazimierz Sakowicz, 16 november 2013
w istocie
w istocie jestem tylko cieniem
słów wypowiedzianych
i lat odkreślonych w kalendarzu
w istocie jestem cieniem miłości
w drodze po doskonałość
z tobą i dla ciebie
2013-11-16
Kazimierz Sakowicz, 16 november 2013
poetyckie cv
przyjaciół mam jak na lekarstwo
wrogów też niezbyt wielu
wiersze piszę pofałdowane brakiem wiedzy
mówię za głośno choć umiem słuchać
wierzę jak osioł przyparty do muru
w opatrzność rzeczy niewielkich
nie umiem kłamać ani oszukiwać
nie dbam co o mnie myślą inni
ci wszyscy znawcy od poezjowania
ani ci co klaszczą w zachwycie
jestem połową mojej żony
która jedyna we mnie wierzy
kocham człowieka jak piszę wiersze
wciąż szukam zajęcia dla siebie
05.04.07
Kazimierz Sakowicz, 11 november 2013
między wschodem a zachodem słońca
między wschodem a zachodem słońca
biegamy po łąkach przeróżnych wartości
wierząc że czas jest naszym sprzymierzeńcem
a historia ta przewrotna małpa pozorów
szybko wykreśla z pamięci narodu
tych co myślą inaczej od władzy obecnej
nam zwykłym zjadaczom chwili obecnej
przeszłość w przyszłości naliczy odsetki
wypisze rachunek zysków i strat
a potem rzeknie z rozbrajająca szczerością
jak wybraliście tak też zbierać będziecie
między wschodem a zachodem słońca
13.09.06
Kazimierz Sakowicz, 10 november 2013
przeznaczenie
byłem gdzie nie musiałem
widziałem czego nie powinienem
żyłem na kredyt zaufania
lecz moim przeznaczeniem
jest kochać ciebie
01.03.09
Kazimierz Sakowicz, 24 november 2013
moja wieczność
zaczyna się tu gdzie jestem dla ciebie
rozpisany na setki drobnych wierszy
o tym jak dobrze jest kochać Boga
w twoim uśmiechu
2013-11-24
Kazimierz Sakowicz, 10 november 2013
obok ciebie
gdy jesteś obok
ukryte słowa żyją dłużej
to jedno spojrzenie
dotyk namiętny
rozbudza wyobraźnię
miłość gdy czysta w formie
przemienia i budzi głębię
pozostaje
15.03.09
Kazimierz Sakowicz, 6 november 2013
radość poetycka
mój pierwszy wiersz już dawno umarł
odszedł w zapomnienie zeszytów w kratkę
i choć minęło już trzydzieści lat zmagania się ze słowem
z nieporadnością formy z nadmiarem słów
to wciąż jeszcze mnie cieszy ta podróż do wnętrza
gdzie obok miłości i wiary radości i smutku
gdzieś tam w zagłębieniach duszy
pali się dzień i noc mały płomyk natchnienia
nikłe to coś co wzywa człowieka
aby określał swoje istnienie słowami
które choć czasem przypominają poezję
2010-01-12
Kazimierz Sakowicz, 5 november 2013
zależności
urodzeni niezależnie od siebie
wprowadzeni w dorosłość
zbiorem przeróżnych powiązań
wobec tajemnicy śmierci
jak dzieci krzyczymy zdziwieni
choć niewiele rozumiemy z tego
co przychodzi nagle i niespodziewanie
a jednak podążamy przed siebie
własne tworzyć zależności
wierząc że nie wszystko
od nas zależy na szczęście
2012-01-06
Kazimierz Sakowicz, 5 november 2013
w dorzeczu prawdy o nas samych
w dorzeczu prawdy o nas samych
ukryte zalegają pokłady próżności
a przecież możliwe jest aby to zmienić
w płytkiej rzece byle co tamuje przepływ
2012-01-06
Kazimierz Sakowicz, 12 october 2013
nie do przebaczenia
najgorsza jest głupota perfidna
najtrudniej z niej leczyć
największy zadaje ból
rzadko się ją przebacza
2013-10-12
Kazimierz Sakowicz, 12 october 2013
do następnego kwartału
w napięciu mięśni i w stresie
w oczekiwaniu na wyrok
za napisane rozliczenia kwartału
przed nieomylnością prezesów
wytrwaliśmy
a jutro znowu do pracy
aż do następnego kwartału
2013-10-12
Kazimierz Sakowicz, 12 october 2013
ostatnie trzy słowa
siedemdziesiąt siedem słów
stwarza w nas codzienność
zbliżenia z niecodziennością wiary
gdy się otworzy oczy pokory
aby światło mogło ocenić
naszą przydatność dla innych
oczekiwania ich względem nas
ostatnie trzy słowa
wypowiedziane z namaszczeniem
pozwolą wypełnić nasze człowieczeństwo
bądź wola Twoja
2013-10-12
Kazimierz Sakowicz, 4 september 2013
na krawędzi
pomiędzy prawdą o tym kim może być człowiek
a tym kim jest gdy tego pragnie
świat staje na krawędzi kolejnych dramatów
nienawiść jak głupota ma to samo źródło
nie znosi pokory i budzi strach
2013-09-04
Kazimierz Sakowicz, 4 september 2013
w nieskończoności orzeczeń
w nieskończoność powtarzane słowa
pozostają nieskończone
wciąż zapisywane zanikają
w wieloznaczności komentarzy
budząc wielorakie odczucia
by w nieskończoność powtarzać myśli
w nieskończoności orzeczeń
jedynie głupota jest w obiegu
2013-09-04
Kazimierz Sakowicz, 25 august 2013
z pokory
łatwo się wierzy w Boga sukcesów
trudniej gdy słowo wymaga ofiary
lecz najtrudniej gdy wola własna
staje się miarą oczekiwań
wiara zależna od miłości uczy się z pokory
2013-08-25
Kazimierz Sakowicz, 25 august 2013
naiwne
słowa dość łatwo przybiera się w frazy
mądrość zbierając z doświadczeń
lecz istotą poezji ani myśl godna
ani nawet powab słowa
lecz to co w niej od wieków ukryte
wierność zasadom dobra i piękna
by dobro było miarą szczęścia
a piękno rodziło owoce miłości
naiwne może i tak lecz prawdziwe
2013-08-25
Kazimierz Sakowicz, 24 august 2013
powroty
powroty z wakacji bywają trudne
i choć wszyscy o tym wiemy
warto się przyjrzeć wspomnieniom
słońce ponad górami zamknąć w dłoni
wietrzne igraszki na niebie ukryć pod powiekami
i tą obecność rozgrzanej twarzy
tuż obok zmęczonego ciała zachować na starość
by to co łączyło nie dzieliło nigdy
a dotyk i szept powracających obrazów
był schronieniem dla wiary w wierność możliwą
że to co trudne rodzi wdzięczność
zależną od tego jak często patrzymy na siebie
czując i słońce i wiatr i twarze rozgrzane
2013-08-24
Kazimierz Sakowicz, 4 september 2013
tak samo
szły dzieci do szkoły
budząc w rodzicach nadzieję
że kiedyś będzie im lepiej
gdy się wiele zmieni
poszły dzieci do szkoły
wierząc że czeka ich radość
że to lepsze właśnie nadchodzi
i ono wszystko odmieni
nie wróciły dzieci ze szkoły
zapominając skąd bierze się miłość
przygniecione posmakiem wolności
chcą wciąż innych zmieniać
2013-09-04
Kazimierz Sakowicz, 6 september 2013
w
w dorzeczu niewiary
ukryta spoczywa nadzieja
jeszcze się okaże
Kazimierz Sakowicz, 10 october 2013
w cyklu
wszystko co stworzone i ma w sobie tchnienie
pomiędzy zaistnieniem a końcem strofy
żyje odbiera impulsy wzrasta i umiera
nic w tym nowego ani odkrywczego
od początku trwa ten cykl istnienia
tylko kamienie wypychane z piekła do góry
jak wyrzuty sumienia twarde i oziębłe
żyją wiecznie i niezbyt szczęśliwie
od zawsze pomimo zatwardziałości
służąc podwalinom uczuć
zło nieświadomie też uczestniczy w dobru
2011-09-05
Kazimierz Sakowicz, 10 october 2013
w drodze
zawsze w drodze
przygarbieni we dnie i w nocy
szukamy tej jednej właściwej
by nie mieć złudzeń
lecz by nadzieja była nam matką
a wiara siostrą naszych poczynań
by miłość ta pani wszelkich odruchów
była dla nas i w nas dla innych
tak zwyczajnie jak szpak wpatrzony w drzewo
szukający słodkiego owocu
tak życie było i będzie poezją w drodze
którą się czyta naprawdę na końcu
2011-09-07
Kazimierz Sakowicz, 9 october 2013
lapsus
ile w lapsusie jest prawdy lub żenady
ten tylko się dowie kto sam chwyci kamień
lecz nie w tym tkwi zło całej tej sprawy
a w tym jak się tłumaczy ów lapsus głupoty
2013-10-09
Kazimierz Sakowicz, 9 october 2013
dla was
pieprznąłbym to wszystko od zaraz
i poszedł pisać wiersze
wierząc że są ludzie i anioły w niebie
spragnione słów
gdzie miłość mocniejsza od lęku
a dobry Bóg jak ojciec troskliwy
uczy patrzeć pokorą wieków
na to co się w nas dzieje i przez nas
lecz jeszcze za mało we mnie nadziei
która pozwala zaufać pokorze
więc wstaje codziennie o piątej rano
zmagać się z prozaicznością życia
może kiedyś uda mi się wyjść z zamkniętego koła
i tak się poczuć wolnym
by słowo stało się wierszem we mnie dla was
2013-10-09
Kazimierz Sakowicz, 5 october 2013
na margines poezji
zło jest realne jak realne są słowa
wypowiedziane za szybko i nie w porę
boleśnie raniąc nadwyrężone uczucia
budząc niechęć do szukania rozwiązań
zło jest realne jak cisza przed burzą
gdy zrywa się wiatr uzbieranych emocji
burząc taflę spokojnego jeziora
łamiąc pod drodze wątłe gałęzie porozumienia
zło jest realne jak noc gdy zapada
skrywając dzienne ucieczki i powroty
w to samo miejsce z tym samym założeniem
że może uda się jutro zobaczyć siebie pod światło
zło jest realnie okrutne jak wiersz
który ma rację lecz niewiele to zmienia
jeśli każdy wers nie będzie pragnieniem
aby je zepchnąć na margines poezji
2013-10-05
Kazimierz Sakowicz, 22 september 2013
zdolny powalić Goliata
jestem jak kamień u drogi
z wierzchu gładki i twardy
a w środku przepełniony żalem
że znów im się nie udało
a tamtym droga była za krótka
że tu cień obity cieniem umiera
a tam ogień wypala plony
że ci choć mają rację odchodzą w niepamięć
a tamci mają władzę i to im wystarczy
jestem jak kamień u drogi
z wierzchu gładki i twardy
zdolny powalić Goliata
2013-09-22
Kazimierz Sakowicz, 21 september 2013
jednostajnie
w moim wierszu nieopodal światła
życie upływa jednostajnie
każdy wers zbudowany według tych samych reguł
ranne wstawanie praca a potem drugiej pół
wieczorne zmęczenie i cięty język do dzieci
trochę czułości dla żony i koniec wiersza
jestem już zmęczony
2013-09-21
Kazimierz Sakowicz, 11 september 2013
niedokończeni
na obraz i podobieństwo stwarzani
żyjemy na bakier z pokorą
wiercąc Bogu dziurę własną wizją szczęścia
podobni do Niego w pragnieniu dobra
żyjemy za krótko i niepewnie
aby zrozumieć istotę błogosławieństwa
w odbiciu światła spragnieni miłości
jak ćmy wpadamy na siebie nieświadomi
ucząc się widzieć dalej niż własne stopy
niedokończeni jak duże dzieci
zatroskani wokół własnych spraw
zapominamy o Obrazie i podobieństwie
2013-09-11
Kazimierz Sakowicz, 13 august 2013
wspomnienia
jeszcze jeden dzień
gdy za oknem słońce budzi oddech gór
a deszcz i mgła rodzi znużenie
jeszcze jeden dzień
i pozostaną wspomnienia
2013-08-13
Kazimierz Sakowicz, 20 march 2013
w nadmiarze
białe płatki śniegu
wyrzucone z nieba
w nadmiarze
wystawiają na próbę naszą cierpliwość
a niecierpliwość bywa męcząca
rozwarstwia istotę wiary
w sens wszystkich nadmiarów i braków
najgorzej jak nie można wyjechać spod bloku
gdy śnieg pada jak głupi
zgodnie z prawem fizyki
budząc w nas nadmiar agresji
z niedowierzaniem w logikę praw
mijamy tak samo zniecierpliwionych
patrząc w obłoki na niebie
w oczekiwaniu aż przestanie sypać śniegiem
2013-03-20
Kazimierz Sakowicz, 23 december 2012
ósmy dzień stworzenia
tak naprawdę każdego dnia Bóg stwarza
w nas ziemię codzienności i niebo wiary
by to pustkowie przestało być ciemnością
a bezład stawał się aktem wyboru
w tym jednym tylko celu
aby stało się dobro w nas i przez nas
w ósmym dniu stworzenia
który wciąż jeszcze trwa i trwa
2012-12-23
Kazimierz Sakowicz, 8 september 2012
w odbitym świecie
moje dzieciństwo zamknięte w pudełku po butach
już dawno umarło niechęcią wspomnień
niezabliźnione rany budzą strach przed snem
gdy się spada w bezmiar pustki
bezdroża pojęć i znaczeń uwikłane życiem
pozwoliły mi zbudować dom na fundamencie wiary
moja dorosłość kulawa zmęczona codziennością
w bólu przenika przez lustro poezji
w odbitym świecie zranień i niezrozumienia
podglądam własne życie
odkąd nauczyłem się słowom przypisywać wartość
spokojnie podążam ku światłu
2012-09-08
Kazimierz Sakowicz, 8 january 2013
zależność
teoria teorią
a życie i tak zaskakliwe
przywoła do porządku
ustawi w kącie
dorobi filozofię
wykrzywi prostą
wielkość wszechświata
zależy od punktu widzenia
toć każdy z nas jest astronomem
własnego kołonosu
2011-05-13
Kazimierz Sakowicz, 2 september 2012
odbiciem światła
choć kocham całym sobą
tym co było i co przed nami
niewiarą w siebie
zawierzeniem Bogu
moją poezją na rozstaju
każdym wyznaniem
ciężką pracą
i własnym zagubieniem w czasie
gdy nas okrada przemijaniem
to wciąż jeszcze kocham za mało
byśmy mogli być jak dzieci
darem dla siebie i wdzięcznością
odbiciem światła co nie gaśnie
2012-09-02
Kazimierz Sakowicz, 18 november 2012
zakochany
gdy za oknem kolejne opadają liście
zapisując w nas upływ jesieni
ja zachwycony twoimi wdziękami
szukam okazji by otrzeć się o ciebie
poczuć nabrzmiałość piersi
wyznać ci miłość milczeniem
chwilą gdy słyszę bicie twego serca
i to rytmiczne stukanie pod skórą
pozwala mi wierzyć jak dziecko
że jestem z tobą szczęśliwy
nawet jeśli niezbyt bogaty
to jednak wciąż zakochany
na przekór widzeniu świata
który chce zawsze mieć rację
wobec tego co jest i co nadejdzie
ja patrząc na twoje nagie ciało
szukam nadziei by nam się chciało zawsze
nawet jeśli liście opadną następnej jesieni
2012-11-18
Kazimierz Sakowicz, 8 january 2013
od czasów Mojżesza
miłość od czasów Mojżesza
ma dwa kamienne oblicza
czcić Boga w kochaniu człowieka
i nic więcej
cała reszta ma wymiar drogowskazu
w jakim kierunku podążać by się odnaleźć
jak odpoczywać w utrudzeniu ciała
że zemsta rodzi nienawiść
cudzołóstwo odbiera spokój
a kłamstwo ma krótkie powiązania
niezmienne są prawa miłości
od czasów Mojżesza
niezmiennie żywa jest też głupota
niestrudzona piewczyni wiarołomstwa
2011-05-17
Kazimierz Sakowicz, 12 january 2013
z oddali
jestem kamieniem
na rozdrożu
uwikłanym w historię wyborów
i ich konsekwencje
wgnieciony w polną drogę
na przedmieściu zapominania
wydaję z siebie żal
odgłos rozbitej skały
w niwecz obracają się cnoty
kłamstwo objawia swój testament
z oddali pobrzmiewa echo przeszłości
coraz więcej kamieni na przedpolach
2013-01-10
Kazimierz Sakowicz, 12 january 2013
nowe
I
a gdy przyjdzie ta chwila
gdy wszystko będzie nowe
wstanę do pracy ochoczo
rześko stawiając stopy
uprzejmy i życzliwy dla wszystkich
dobry choć niedoskonały w tym co zrobię
wrócę do domu uśmiechnięty z kwiatami dla żony
i z czasem dla dzieci
z wiarą że miłość przemaga wszystko
odmienia zwykłą codzienność
która dopiero wtedy nabiera znaczenia
gdy staje się nowe w nas i przez nas
II
i każdy kolejny dzień po nowemu
będzie niepodobny do wczorajszego
choć tak samo znaczony trudem i cierpieniem
będzie miał swoje bolączki
lecz w jednym będzie się różnił od starego
gdy człowiek będzie istotą wszelkich działań
by inni poczuli radość dzieląc się sobą
bo przecież miłość nigdy nie jest dla siebie
wypełnia się cała gdy służy w potrzebie
niezmienna i stała pozwoli nowemu zagościć na stałe
2013-01-12
Kazimierz Sakowicz, 2 september 2012
Ojcze nasz
Który Jesteś praprzyczyną wszystkiego
co ma sens i jest niepowtarzalne
naznaczone odniesieniem do nieba
Który Jesteś obecnością świętą
odpowiednią do miejsca i czasu
wierną aż po krzyż odrzucenia
Który Jesteś tajemnicą wcielenia
umiłowaniem prawdy i życia
ciągle w drodze przed nami
bądź nam Ojcem zawsze
nawet wbrew nam samym
2011-04-20
Kazimierz Sakowicz, 9 september 2012
nieboskłon
cumulusy zawieszone ponad głowami
powolnie pchane wiatrem cieszą oczy
ich zabarwienie zależne od punktu widzenia
a kształty od wyobraźni patrzącego
niebo pełne zagadek i tajemnic
odwieczne pragnienie ładu i piękna
jak wszystko w naturze skażonej
i nieboskłon bywa przyczyną potopu
2012-09-09
Kazimierz Sakowicz, 9 september 2012
układanka
tak jak wszechświat
musiał stać się przed milionami lat
aby życie zaistniało na ziemi
tak tyle pokoleń odeszło
aby moje dzieci mogły pójść do szkoły
a potem zrodzić kolejne pokolenie
przedziwna to układanka odwiecznej mądrości
2012-09-09
Kazimierz Sakowicz, 12 september 2012
zwyczajnie
że kochasz zwyczajnie napotkanego osła
który świat postrzega wokół czterech kopyt
że widzisz rzeczy ukryte i najważniejsze
nawet jeśli wokół histeria niecierpliwych gawronów
że mnożysz przez podział aby zaistnieć
w każdej najmniejszej komórce życia
że są sprawy przed nami jeszcze ukryte
aby się w nas wypełniła zwyczajna miłość
do każdego napotkanego osła
2010-09-18
Kazimierz Sakowicz, 24 november 2013
w oddali
drzewa szumią samotne pieśni w oddali
gdy nam życie upływa powoli
wzdłuż tej drogi po wielu zakrętach
by nam się ziścił sen o wolności
lecz nim minie nasz zapał i radość
drzewa ktoś wytnie na opał
a nasze drogi znów będą wśród krzyży
prowadzić do wiecznej krainy
gdzie wszyscy zrównani do poziomu
będziemy słuchać pieśni w oddali
o tym jak dane nam było lecz znowu nie wyszło
2013-11-24
Kazimierz Sakowicz, 23 september 2012
narodziny
z napiętym brzuchem
w grymasie bólu
za słabo parła
aby wyrzucić z siebie
owoc naszej miłości
ze słabnącym tętnem
szybki ucisk brzucha
i rozcięcie krocza
pozwoliło usłyszeć krzyk
czwartego dziecka
dopiero po latach
zrozumiała ten ból
i to pragnienie bycia matką
2012-09-23
Kazimierz Sakowicz, 18 september 2012
nieustannie
z nieba przestał padać deszcz
w proch się obraca rzeczywistość
życie zamiera wokół martwych koryt rzek
jakby ta ziemia nieobiecana była pustynią
zmęczeni idziemy wygrzebywać przeszłość
w nadziei że dane nam będzie żyć do jutra
potem będzie kolejny potop a po nim słońce
wyjdzie zza chmur w kolorze tęczy
jakby nie pisać o tym w wierszach
życie jest i przemija nieustannie w nas i bez nas
Kazimierz Sakowicz, 26 december 2012
rzeczy pierwsze
tyle naturalności w rzeczach pierwszych
gdy dwoje zapatrzonych w siebie
usta całuje namiętnie i dużo więcej
aby ziścił się czas dany na chwilę
a przecież nie wolność czyni wolnym
ani posiadanie nie czyni szczęśliwym
nawet sukces i sława nie spełnia człowieka
gdy sam ze sobą nie prowadzi dialogu
choć zmienia się otoczka świata
przybywa pomników ubywa mocarzy
jedno niezmienne od upadku aniołów w niebie
rzeczy pierwsze są i będą najpierwsze
2012-12-26
Kazimierz Sakowicz, 30 september 2012
w niegodziwości zamiarów
w historii nie ma przypadków ani zbiegów okoliczności
wszystko ma swój początek w niegodziwości zamiarów
jest w niej tyle próżności i zakrętów dziejowych
braku odpowiedzialności i przewidywania faktów
że czas który dany całym narodom bywa dość krótki
zapisany haniebnie przez drobne pomyłki i zdrady
mija za szybko w nietrwałych związkach i układach
zostawiając pytania na później czy można było inaczej
2012-09-30
Kazimierz Sakowicz, 17 september 2012
w drodze po miłość szczęśliwą
na białym tle słowa
nabierają impetu
myśl zawarta w treści
rozbudza namiętność dotyku
zbliżenie sięga zenitu
gdy całość wzbudzi pragnienie
dobro jest bezgranicznie rozpoznawane
oczyma żywej wiary
potem zostają emocje bez tła i słów
w drodze po miłość szczęśliwą
2012-09-16
Kazimierz Sakowicz, 14 october 2012
zanim
nim się począłem niewiadomo dlaczego
i oddano mnie do domu dziecka
zanim nauczyłem się siedzieć i chodzić po latach
i napisałem swój pierwszy wiersz
nim pokochałem kobietę i nasze czworo dzieci
zapisane było w niebie małym drukiem
na obrzeżach przeżytych lat
temu będzie potrzebna pomoc długa i szczególna
i tak jest odkąd rozumiem sens słowa Opatrzność
2011-08-19
Kazimierz Sakowicz, 7 december 2012
praprzyczyna
w półcieniu niewiary i zafałszowanej miłości
życie nabiera pokory
dobro wytykane nie przestaje pomagać
celowość istoty przenika Boga
w nas się dopełnia wieczność
nieśmiertelna jest tylko miłość
praprzyczyna poezji
2010-06-13
Kazimierz Sakowicz, 16 september 2012
do wzięcia od zaraz
to jak się kocha zależy od wiary
w mądrość która przychodzi zanim pojawi się problem
w dobroć kochanej osoby danej do pary
w ciszę co zostawia wolność wyboru
w wolność która w ciszy uczy słuchania
w prawdę gdy staje się drogą do wnętrza
gdzie dobry Bóg pozwala się kochać w człowieku
miłość prosta z natury niema rozbudza nadzieję
2011-04-09
Kazimierz Sakowicz, 13 january 2013
źródło
Iz 5:13
13. Przeto lud mój pójdzie w niewolę, przez brak rozumu...
prawdomówni podszyci matactwem faktów
uczciwi przebrani w alby zakłamania
wierni siedmioma pieczęciami wiarołomstwa
troskliwi o własny punkt siedzenia
miłosierni przed fleszami aparatów
dobrzy tuż przed wyborami
jaki naród takie pragnienia
takie pragnienia jaka pamięć historii
taka historia jaki rozum
Kazimierz Sakowicz, 10 november 2012
niezależna
dobrze że poezja nie uznaje granic
ani głupoty rozsianej na skrzyżowaniach ulic
rozbrzmiewa tym samym zachwytem od wieków
jak mądrze jest kochać człowieka
jak dobrze być kochanym przez ludzi
i choć zależy to od wielu czynników i słabości
droga do tego zawsze prowadzi przez Boga
i odwrotnie
2012-11-10
Kazimierz Sakowicz, 1 september 2012
człowiek jak wiersz
człowiek jak wiersz pisany ręką Boga
ma swój początek i zakończenie
myśl godna Stwórcy zamieniona w chwile
dobre i niezbyt przyjemne a nawet bolesne
pisane z tym jednym tylko przeświadczeniem
że nie warto uciekać od Niniwy
tylko głupiec obarczony pychą
nie chce się z Bogiem kłócić zawzięcie
wiara jeśli istnieje dojrzewa powoli
2010-09-14
Kazimierz Sakowicz, 12 january 2013
w ciemności
przez głupotę z głupotą i w głupocie
zasiadamy przed własnym odbiciem
zaślepieni popędem i zachciankami
naprawiamy po swojemu odwieczne etapy
łudząc siebie i innych czego naprawdę chcemy
w ciemności chodzimy jak ślepcy
na uwięzi pożądliwości ciała
zapięci na siedem grzechów upadku
staczając się w przepaść
ciągniemy za sobą bezbronne dzieci
wszystko co wbrew naturze zginie
tak już było i będzie
istotą życia jest płodność serca
które nie istnieje samo dla siebie
inaczej przez głupotę mrok ogarnie dusze
2013-01-12
Kazimierz Sakowicz, 1 september 2012
wrześniowy poranek
na starym mieście w ten wrześniowy poranek
gdy zabiegani jesteśmy wokół spraw ważnych
stary niemiec spod berlina który przed laty z butą zwycięzcy
szedł tym samym brukiem z wiarą że świat można zmienić
w jeden naród o twardym języku
nieprecyzyjnie wnukom wyjaśnia zawiłość tamtych lat
odbarwia rzeczywistość koloryzuje oceny
nie wie i się nie domyśla jaki miał udział w losach świata
jego powrót w młodzieńcze lata już tylko staje się snem
są sprawy pod niebem które spisane dokładnie
precyzyjnie określą stan duchowego konta
śmierć nie będzie wybawieniem
jeśli przeszłość wciąż będzie tylko historią dat
a nie chwilą daną aby zrozumieć własny wkład w dobro świata
zło jest głupotą z lenistwa zazwyczaj trwa krótko
choć dość boleśnie wpisuje się w pamięć narodów
to dobro po cichu jak matka karmiąca mlekiem
dopiero po latach pozwala zrozumieć wysiłek włożony przez lata
życie ma sens nawet jeśli nie zawsze widoczny
nabiera innego znaczenia na starym mieście w wrześniowy poranek
2010-09-05
Kazimierz Sakowicz, 1 november 2012
z nas
teraz nie ma takiego znaczenia
czyja dłoń zdecydowała o ich śmierci
teraz ma tylko sens jedno pytanie
jak się uchronić od konsekwencji zaniedbań
gdy za chwilę nie będzie miejsca
gdzie stawia się mądre pytania
przyszłość narodu tworzą układy
spod różnych okrągłych stołów
i wcale nie trzeba ziemi wyrywać prawdę
przecież znamy sprawców od lat
na wszystko przyjdzie czas i będzie miejsce
gdy prawda wyzwoli z nas miłosierdzie
2012-11-01
Kazimierz Sakowicz, 4 february 2013
w odwiecznej rozkoszy
w każdym zerwanym owocu
w odwiecznej rozkoszy
oddzielania smaku od istoty pełni
wynikającej z przynależności do drzewa
ukrywa się nasza wiara w przedrostek nie
skąd zaczął się upadek aniołów
i późniejszy brak poczucia udziału w czymś wielkim
na miarę krótkiego życia
według wciąż korygowanego planu
wprost proporcjonalnie do naszych zamiarów
niezmienna jest tylko oś przynależności
2013-02-04
Kazimierz Sakowicz, 13 january 2013
zawsze
żeby zrozumieć człowieka trzeba z nim przeżyć życie
wciąż patrzę na ciebie namiętnie
rozgrzewasz moje starzejące się ciało
a twoje zmarszczki przypominają wspólne lata
gdy czytaliśmy wiersze i te same książki
pozwalały nam świat oglądać jednako
wiara uczyła widzieć pełniej
przez pryzmat doskonałości rozłożonej na lata
która wciąż w drodze do nieba
żeby pokochać człowieka trzeba go najpierw wysłuchać
wciąż masz to w sobie czym mnie ujęłaś
ten krzywy uśmiech między pyzami dobra
nawet jeśli nie mamy wspólnego zdania na drażniący temat
gdy jesteś zamknięta w ciszy
albo gdy mówisz bez opamiętania
jesteś dla mnie przestrzenią w której się skrywam
w której Boga próbuję zrozumieć i zmienić siebie
aby w uczciwie pokochać twoją obecność
żeby wytrwać z człowiekiem trzeba go mieć w sobie zawsze
2009-07-17
Kazimierz Sakowicz, 23 january 2017
słowa i dźwięki
słowa jak dźwięki
bywają fałszywe
lecz nie to czyni je pustymi
a to co zabrzmi w nas
i nas nie zachwyci
dźwięki jak słowa
burzą warownie
lecz nie to czyni je wielkimi
a to co po nich zostanie
i nas przemieni
2017-01-23
Kazimierz Sakowicz, 12 march 2017
przekleństwo
zabić człowieka w obronie własnej
zdarzyć się może każdemu
zabić człowieka w obronie kraju
zapewne jest powinnością
lecz zabić tysiące widłami i siekierami
bliskich sąsiadów z jednej wsi
w różnych epokach i religiach
jest grzechem o pomstę do nieba
by krew przelana niewinnie
mogła zrodzić przebaczenie z krzyża
i choć cierpienie zadane z piekła
ma swój dość krótki wymiar chwały
po latach wielu przyjdzie zdanie sprawy
wolność z krwi jest przekleństwem
i przeklęte rodzi owoce
2017-03-12
Kazimierz Sakowicz, 23 july 2017
cień niepamięci
idzie idzie przed nami sen nasz skulony zapomniany
idzie w ukryciu nadchodzi niechybnie cień niepamięci
nic tak nie boli dławi przeczucia jak nocna zmiana sejmowa
gdy oścień okrągłego stołu wolność nam przekłamał
wszystko co los nam przynosi z daleka nie szczędzi pogardy
ma swoje konsekwencje z powabu utraconej władzy
naród jak zawsze uparty nieskory do słuchania papieża Polaka
daje się łatwo omamić wyprowadzić w pole gdzie maki rosną czerwone
a polityka ta wierna służebnica zakłamanej prawdy i wolności
niezależnie od prawa i sprawiedliwości ani od żadnej innej orientacji
jeśli nie służy suwerenowi marny jej koniec był i będzie
drzewo poznaje się po owocach i co po nich zostaje
a nam trzeba mądrości i wiary o które trzeba zabiegać w pokorze
byśmy już nie musieli błagać nieba o powrót utraconej wolności
idzie idzie przed nami sen nasz skulony zapomniany
idzie w ukryciu nadchodzi niechybnie cień niepamięci
2017-07-23
Kazimierz Sakowicz, 3 december 2016
wbrew nam samym
niezdolny do miłości kocham
wbrew własnym słabościom
wbrew logice świata
na przekór aniołom ciemności
po wielu latach czytania Boga
wiem że miłość wyzwala
z braku wolności
ze zniewolenia i śmierci
daje poczucie dobra i piękna
że jest w nas ta odrobina Boga
która w nas kocha
wbrew nam samym
2016-12-03
Kazimierz Sakowicz, 4 february 2017
wokół trzepaka
w centrum każdej dzielnicy miast
stał rozłożysty metalowy trzepak
wokół którego nasz dziecięcy świat wirował
był punktem na mapie wszechświata
gdzie każda planeta krążyła wokół słońca
niedosięgły dla małych okupowany przez dużych
niezliczona ilość zderzeń z matką ziemią
była przyczyną uzbieranych guzów
gdy chwila nieuwagi uruchamiała przyciąganie
w chwilach zadumy nad przemijaniem
wracamy zmęczeni życiem
w ten czas dziecięcych wspomnień wokół trzepaka
2017-02-04
Kazimierz Sakowicz, 1 june 2012
gdy nie ma w nas ciszy
paplać mielić jęzorem po próżnicy
udawać księcia z innej bajki
rozmijać się z prawdą
orzekać kary bez sądu
wyjaławiać miłość
uprawiać nierzetelność mowy
udaje się nam najlepiej
gdy nie ma w nas ciszy
a odgłos wieczności ustawiony na półce
zanika pośród wszechobecnej pogoni za sukcesem
milczenie staje się wyrzutem
rozstrojonego sumienia
2012-06-01
Kazimierz Sakowicz, 3 june 2012
a poezja
słowa się stają
obrazy przychodzą
powstają wiersze
a poezja ta wariatka przemyśleń
dopełni się w życiu
zapisana niezrozumieniem
2012-06-03
Kazimierz Sakowicz, 3 june 2012
cisza przemilczenia
po każdym napisanym wierszu
pozostaje niesmak
przecież świat można zapisać inaczej
wykrzyczeć ból ośmieszyć głupotę
opisać cierpienie najmniejszych
aby innym poszło w pięty
by nigdy nie czuli się wolni
przecież są tak samo winni
w przerażającej ciszy przemilczenia
po każdym przeczytanym wierszu
świat nie zmienia barw
2012-06-03
Kazimierz Sakowicz, 25 march 2012
w próżni
czas mój mierzony pracą w przemyśle wycieka
z wierszy napisanych przez lata
o tym jak można być przyjacielem Boga w człowieku
gdy się nie pamięta złego nie szuka własnego
w cierpliwości znosi upokorzenia
w niedostatku darzy łaskawością
a gniew swój kieruje ku niesprawiedliwości
tyle już wierszy powstało w próżni
dzieci odchodzą szukać własnej drogi doświadczenia
a ja wciąż z oblanym egzaminem z poetyki
błądzę między nieumiejętnością a porywem ducha
wierząc że jeszcze kiedyś w lustrze miłości
jaki jestem będę poznany w tym co prawdziwe
i choć tylko częściowe przestanie wyciekać z poezji
2012-03-25
Kazimierz Sakowicz, 27 may 2012
do młodych
a jeśli znowu przyjdą o świcie
dom nasz podpalić nienawiścią
czy będziecie gotowi stanąć w szeregu
i oddać swe młode życie
za wolność swoją i naszą
czy nie zabraknie wam odwagi
odejść w ramiona śmierci
za tych którym brakuje już sił
aby stanąć na zew bolesnej historii
na skrzyżowaniu różnych interesów
od wieków śmierć zbierała żniwo
tam gdzie nie siała życia
więc bez żadnych złudzeń pytam was o to
jeśli znowu przyjdą o świcie
czy nie zabraknie wam odwagi
2012-05-27
Kazimierz Sakowicz, 25 march 2012
pod stołem
kiedy zostawiasz mnie samego
sam na sam z nadwrażliwością uczuć
nie umiem patrzeć w lustro
wciąż widzę ukrytego gołębia śmierci
jak rozpościera skrzydła nad zasmuceniem
lecz kiedy wracasz w ten ogród zmysłów
utykając na ból mojej choroby
spadam pod stół niewybrednych urojeń
zdzierając z siebie mokre spodnie
Kazimierz Sakowicz, 26 march 2012
po natchnieniu
miał być dobry wiersz
a zostało wspomnienie
po natchnieniu
między kłótnią dzieci
bardzo ważnym telefonem o niczym
gdy samotność dolega bardziej niż śmierć
a potrzebą rozmowy żony właśnie teraz
gdy przyszła ta wariatka poezja
zakręcona wokół swego nosa
nazywać rzeczy po imieniu
wątpić i zadawać pytania
wykrzyczeć zadane cierpienia
by ta biała kartka przestała straszyć
miał być wiersz
a zostało marzenie
2012-03-26
Kazimierz Sakowicz, 19 april 2012
za drzwiami
za drzwiami gdzie anioł tęsknoty
pisze ciągłą relację z naszego zbawienia
gdzie miłość wciąż w starych naszywkach
cerowana zbyt długo
w zwarciu z tajemnicą cierpienia
nagłym porywem nabrzmiałych emocji
próbuje przejść na drugą stronę milczenia
wtedy rodzi się chwila anielskie westchnienie
daj im Panie tyle światła mądrości
aby uwierzyli w Ciebie
może choć wtedy dojdą do celu
Kazimierz Sakowicz, 28 march 2012
ale się zmyło
było jak było ale się zmyło
cóż nawet poezja jak głupia panna
stoi w kącie ślepa i głucha
nic mądrego nie powie
będzie czekać aż się gitara dostroi
i chociaż na koniec zagra coś sensownego
by zagłuszyć milczenie
2012-03-28
Kazimierz Sakowicz, 3 june 2012
niedoskonałość
bezgranicznie utykamy na niedoskonałości
wplątani w przestrzeń dobra i zła
wpatrzeni w nieodległą przeszłość
ciągniemy za sobą nieporadność w kochaniu
tych którzy najbardziej potrzebni
są dla nas jedynym wyjściem bezawaryjnym
abyśmy zwyczajnie jak dzieci
w odpowiednim czasie dojrzeli
po latach przeróżnych doświadczeń
by zobaczyć odbitą w kropli porannej rosy
własną bezgraniczną niedoskonałość
2012-06-03
Kazimierz Sakowicz, 17 june 2012
okopani
okopani wzdłuż własnej teorii życia
budzą postrach
niezależnie od racji
okopy mają łączyć przed wrogiem
nigdy dzielić
podzielonych łatwo obejść od tyłu
2012-06-17
Latest comments:
18 may 2024
kb
jakoś kojarzy mi się z "siostrami wielkiej
18 may 2024
no chyba że pomieszkuje
18 may 2024
zdaje się że nikt tu już nie mieszka
18 may 2024
bardzo
18 may 2024
orzeźwieni... prawie jak otrzeźwieni... i to
16 may 2024
violetta
Może w lipcu będę miała takie wakacje:)
16 may 2024
jeśli tylko
słońce w płynie..
15 may 2024
Weronika
Za jeszcze jeden rejs!
14 may 2024
Mam takie oko :)
14 may 2024
Jaga
Zwierzęta upodobniły się do koloru otoczenia
14 may 2024
To naturalny suchy i pustynny klimat. I tam są
14 may 2024
Klimat taki, że nie był i raczej nie będzie,
20 may 2024
Satish Verma
19 may 2024
wiesiek
19 may 2024
Satish Verma
18 may 2024
Satish Verma
17 may 2024
Satish Verma
16 may 2024
Satish Verma
15 may 2024
Jaga
15 may 2024
Satish Verma
14 may 2024
Satish Verma
13 may 2024
Satish Verma