Latest items:

Poetry

	Petroniusz
	PROFILE About me Poetry (38) Graphics (2)

latest best rating most commented

Petroniusz, 27 november 2010

Rebelia

Powrócił wróżbita ze stepów Baru

Trzymając w dłoni róg wyzwolenia

Z piór czapka zakryta miłością kraju

Ostatnie już słychać hańby tchnienia

Jankiel bić zaczął taktem tryumfalnym

Buchnął dźwięk na zdumionych słuchaczy

Mistrz coraz takty nagli i natęża

Aż tu Jasiek krzyczy: - To rebelia!

Nowych trzeba Judymów i Kordianów

i Prometeuszów i Syzyfów

Co własne serca na ofiarę złożą

Swoje życie na szafot wystawią

Bo przed ucztą potrzeba dom oczyścić

Powtarzam: ze śmieci dom oczyścić

Kto ma uszy niechaj słucha

Kto ma rozum niechaj myśli

number of comments: 0 | rating: 5 | detail

Petroniusz, 13 august 2010

Miłosna nić

Spotykam Cię gdzieś wśród przechodniów
Na wąskim chodniku mijamy się bezkolizyjnie
Jak gdyby nic między nami powstaje nić
Łącząca jak gdyby nic nasze dusze
Nić która pęknąć nie może
Której przeciąć się nie da
W pamięci pozostaje obraz Twojej twarzy
I oczekiwanie na następne spotkanie
*
Spotykam Cię gdzieś wśród przechodniów
Na wąskim chodniku mijamy się bezkolizyjnie
Jak gdyby nic nasza nić robi się grubsza
Łącząca jak gdyby nic nasze serca
Nić która która staje się widoczna
Która zaczyna świecić blaskiem słońca
W pamięci pozostaje obraz Twojego ciała
I oczekiwanie na następne spotkanie
**
Spotykam Cię gdzieś wśród przechodniów
Na wąskim chodniku mijamy się bezkolizyjnie
Jak gdyby nic jesteśmy w sobie zakochani
Jak gdyby nic miłość pięknieje w wyobraźni
W pamięci pozostajesz Ty
I oczekiwanie na następne spotkanie
***
Już Cię nie spotkałem wśród przechodniów
Na wąskim chodniku nie minęliśmy się bezkolizyjnie
Zniknęłaś w gąszczu tajemnic świata
ludzkiego zakłopotania
Pozostała tylko jasna nić której zerwać się nie da
Utkwiła w duszy sercu głowie
I pęknąć nie może

number of comments: 0 | rating: 9 | detail

Petroniusz, 12 august 2010

Pory roku

Raz jeszcze zdobyć szczyt samotności
W pustych zimy przedsionkach odnaleźć siebie
Odpocząć od ludzkiej zawiści, chciwości
Pływać po bezkresach ludzkiej myśli
Odnaleźć namiętność w serca biciu
Posmakować artysty marzeń niezwykłych
Przenieść się do pełnych nadziei wiosny korytarzy
Zapachem róż i przyrody muzyką karmić zmysły
Delektować się każdą chwilą życia
Myśleć tylko o rozkoszach i pragnieniach
Przy wtórze pieśni Homera
Wbiec w złote sierpnia pokoje
Przeżyć do skrajności sił miłość życia
Pośród gęstych lasów uczuć znaleźć najważniejsze
Pośród korowodu barw odszukać najbliższą nam
Do utraty tchu kochać i być kochanym
Spełnionym wejść w jesień życia
W spokoju oczekiwać na ostateczność
Wspominając lata urodzajne być gotowym do dalszej drogi
W swojej Itace patrzeć na radość potomków
Aż w końcu pofrunąć w siódme niebo Boga Ojca

number of comments: 1 | rating: 4 | detail

Petroniusz, 12 august 2010

Jestem

Jestem ubogim pielgrzymem tego świata

Wędrowcem żółtych łąk i zielonych traw

Obserwatorem potężnej Matki Natury

Listkiem na wietrze nic nieznaczącym

Jestem skromnym mędrcem świata

Myślicielem nad księgami Mistrzów

Uczniem potężnej Matki Natury

Pyłkiem na wietrze nic nieznaczącym

Jestem człowiekiem mieszkańcem ziemi

Ciałem poznającym świat zmysłami

Duszą badającą to co zmysłowe

Nieśmiertelnym Synem Stwórcy

number of comments: 1 | rating: 6 | detail

Petroniusz, 10 august 2010

Jutro

Nie pytaj mnie o jutro gdy słońce jeszcze na firmamencie

A nawet gdy zmierzch nastanie - nie pytaj mnie o jutro

Nie ma potrzeby byś dbał o mój bagaż kłopotów a nawet torebkę cukierków

Naprawdę nie chcę żebyś zdjął ze mnie ciężki papierek niepewności czy zieloną koszulę strachu

Jedynie ja - sam ze sobą mogę stanąć naprzeciwko szarej ściany przeciwności

I nawet twoje gorzkie łzy zawodu czy głęboki oddech oczekiwania nie zmienią mej decyzji

Dlatego nie pytaj mnie o jutro póki jeszcze ono nie nadeszło

Ale nawet najważniejsze jutro za dwa dni będzie tylko błahym wczoraj

number of comments: 1 | rating: 4 | detail

Petroniusz, 10 august 2010

Nie zgadzam się

Nie zgadzam się
Na podróż po niebie samotności
Wśród błękitu ogromnej pustyni
Patrząc na klepsydrę przemijającego czasu

Nie zgadzam się
Na utratę upragnionej ziemi obiecanej
Homerowej Itaki ludzkiej imaginacji
Odpływ sensu człowieczej egzystencji

Nie zgadzam się
Na smutek szarego świata
Żal krętych dróg i rozdroży
Oczekując na lekceważącą nicość

Choćbym szedł przez cierniową drogę
W prometejskim bólu własnego wyboru
Niech gra wesoła melodia szczęśliwej duszy
Do której pędzi moje zawiedzione serce!

number of comments: 1 | rating: 7 | detail

Petroniusz, 8 august 2010

Kotwica

Dumnie rozwijasz ogromny żagiel pewności siebie

By świecić jak gwiazda betlejemska pośród innych

Na maszcie wywieszasz kolorową banderę przekonań

By jak kameleon dostosować się do barw towarzystwa

Na wszelki wypadek wiosła sprytu trzymasz w gotowości

Żeby tylko użyć ich gdy pomyślny wiatr ustanie

Skrzętnie chowasz armaty które strzelają salwami jadu

Jednak największą broń ukryłeś głęboko w kajucie duszy

Czujność która pozwoli ci wykorzystać szansę zysku

Pomimo wszystko zapomniałeś o najważniejszym - kotwicy

Opuszczonej pokorze - a bez niej nie zacumujesz na przystani sukcesu

number of comments: 1 | rating: 6 | detail

Petroniusz, 8 august 2010

Łąka

Ostrożnymi krokami niepewności stąpamy po zielonej łące okrytej gęstą mgłą zagadki

Wokół nas roznosi się zapach kwiatów pokusy

A w uszach rozbrzmiewa symfonia natury

Nad nami zachmurzone niebo gniewu żądne sprawiedliwości za nasze odejścia

Mimo to labirynt zatracenia tętni życiem

Szyderczy uśmiech królów uwiódł ludzkie twarze

Czarne kule śmierci stały się symbolem nikłej władzy

Strach na zawsze rozstroił spokojne bicie niewinnych serc

A my ostrożnymi krokami niepewności stąpamy po zielonej łące okrytej gęstą mgłą zagadki

number of comments: 2 | rating: 10 | detail

10 - 30 - 100

Latest items:

Poetry

Rebelia

Miłosna nić

Pory roku

Jestem

Jutro

Nie zgadzam się

Kotwica

Łąka

Latest comments:

contact with us