Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

absynt, 16 września 2025

Oddech

Jak pachnie wiosna, a jak wzburzone morze,
inne światy, myśli, uczucia, wibracje strun
napędzających kosmos, modlitwa i krzyk.

Taką cię widzę, pamiętam, otulam we snach,
biegniesz, a ja nie potrafię nadążyć, potykam o czyjeś dłonie,
kaleczę stopy, zamieram, jest tylko wiatr i nieskończona ciemność.

Perfumy, ulotny zapach bielizny, nawet ręczniki
znaczą obecność, pościel zapamiętała kształt, a lustro
płacze. Przebudzenie i sen, naprzemienne napieranie
rzeczywistości, rozszarpywanie ciszy.

Liczę sekundy, bicie serca, raz, i jeszcze raz.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

sam53, 16 września 2025

Nie będzie wojny

nie gaśmy świateł kiedy wciąż zielone
sięgam pamięcią do wczorajszej burzy
rozmowy z wiatrem jak w milczeniu owiec
demony strachu zostały w kałuży

nie słychać dronów choć las o nich szepcze
wilgotne igły dzisiaj już nie trzeszczą
ten niby-spokój mógłbym wpisać w wiersze
tak jak modlitwę na pohybel wieszczom

wiem że nadzieją żyjemy od zawsze
choć równie głupi Polak jest po szkodzie
las złota jesień wszystko to jest nasze
nie gaśmy świateł póki jest zielone

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Bezka, 15 września 2025

kilka słów o Szopenie

pergaminowa skóra
- zeszyt do nut
odbija niektóre kropki

sokoli nos i jeszcze
ptasi wzrok
rozbiegany - nieodgadniony

elastyczne palce
chwytające dźwięk
w pół słowa

poeta muzyki
muskający zalążki uduchowienia
nie romantyk - realista

tak tęskni patriota
potrafi odrzucić makaroniki

wstępując do chóru z wronami
bo wierzby wypłaczą gwarnie

polną ścieżynę

i będzie się topił w czarno-białym świecie
by cała dusza

trafiła

do żelazowej woli

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

AS, 15 września 2025

spacer z córeczką

spadają liście
z niewidzialnej pięciolinii
umyka szelest
spod nóg
czasami
ideał nie sięga bruku

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Atanazy Pernat, 15 września 2025

TŁO

Widać mnie na tle gór
Wielkich majestatycznych otaczających
Ogromne czyste jezioro
Widać mnie tylko w kawałku plecaka
Niedopowiedzianego wyznania
Krzyku bez słów i słów bez cienia prawdy
Jestem na tle obok
Oficjalnych szlaków
Jedynie słusznych poglądów
Pustych sloganów
facebooków i internetów
Tylko kawałek plecaka
Tło na tle gór
Otaczających wielkie jezioro bez dna
Igła w stogu nieskończoności
już prawie koniec wycieczki

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Sztelak Marcin, 15 września 2025

Debety

Jestem plamą na mapie, roztartą
kroplą tłuszczu, która uparcie
spływała po brodzie niechlujnego
mędrca z sąsiedniego podwórza.

Jednak to prawda
– u mnie później robi się jasno
a cząstki mroku czyhają w bramach
na nierozważnych przechodniów.

Mam zepsutą głowę, uparcie
upada, by toczyć się po asfalcie
w przeczuciu podskórnego bruku.

Jestem kałużą pozbawioną wody,
przez spragnione sępy żyjące
w moich pustynnych oczach.

Nigdy ich nie zamykam,
bojąc się znaków wyrytych
na wewnętrzach spuchniętych powiek.

W rzadkich chwilach, gdy spoglądam
w absolutna ciemność martwego lustra,
szepczę prawdę: Nie zamykam w strachu,
że są całkowicie puste.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

absynt, 14 września 2025

Zamieć

Nawet, gdy minie wieczność, pozostanie pamięć,
ulotny wiatr we włosach, i zamglone oczy. Skulona
postać znikająca w mroźną noc i światła latarni
prowokujące cień,

znikając w mroku, zabierałaś lepką wilgoć ust,
milkło serce, a zeszklone oczy rozczepiały światło.
Nie wiedziałem, że można poczuć drżenie ziemi,
wycie niewidzialnych dusz, bezimienny lęk.

Wielkie słowa umarły, a jednak wciąż mam nadzieję.
Jak wytłumaczyć pogoń za ogniem, lot ćmy, czy
przyciąganie ciał.

Obierając pomarańcze patrzę w rozżarzone palenisko,
widzę oczy, splecione dłonie wołające o jeszcze,
krwawe usta i drapieżny błysk bieli.

To była zima, nie pamiętam, luty?

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

violetta, 14 września 2025

W ogrodzie

łagodnie oddycham dalią
rozkoszna koronką stanika
z gracją płyną moje piersi
wybucham jedwabiem pastelą

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

sam53, 13 września 2025

trzynastego

lubię tę naszą miłość
tę niecodzienną magię
to ciepło które śniłem
czasami też na jawie

pachnące każdej nocy
konwalią bzem i majem
w tę wiosnę nie śmiem prosić
a chciałbym już na amen

pozostać w twych ramionach
z nadzieją że o świcie
z pewnością cię przekonam
nie pytaj - kocham życie

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

sam53, 13 września 2025

Zatańczymy

wieczór przy tobie - nie śpisz - nie śpię
słyszę szum morza fale płoną
w dwóch słowach złączmy naszą przestrzeń
niech senne usta twoich dotkną
.
niechaj się wtulą w miękkość piersi
poddając się żywiołom chwili
jakby bezgrzesznie chciały zgrzeszyć
albo zatańczyć - zatańczymy
.
ciał namiętnością cierpką słoną
która do tanga nas porywa
czujesz jak fale ogniem płoną
niedosyt pieni się na grzywach
.
związani rytmem w piruetach
w świetle latarni jednym cieniem
uradowani pełni szczęścia
trwonimy miłość choć już jesień
.
znacząc zmysłowym pocałunkiem
wzajemny uśmiech jak najczulej
ach tańczmy tańczmy jeszcze frunę
inaczej kochać już nie umiem

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

10 - 30 - 100

Najnowsze prace:

poezja

Oddech

Nie będzie wojny

kilka słów o Szopenie

spacer z córeczką

TŁO

Debety

Zamieć

W ogrodzie

trzynastego

Zatańczymy

Ostatnie komentarze:

kontakt z redakcją